Hector usłyszał krzyki Pauli. Szybko wyszedł z pokoju i pobiegł na dół, do dziewczynek. Natknął się na Paulę, która opowiadała, że Evelyn nie żyje, że leży nieruchoma koło swojego łóżka. Weszli do pokoju, Hector od razu podszedł do dziewczynki. Spodziewał się najgorszego, myślał, że Evelyn miała jakąś styczność z wirusem, który znajdował się wczoraj w kuchni. Na szczęście wyczuł tętno, więc wiedział, że dziewczynka żyje.
- Paula, Evelyn prawdopodobnie zasłabła. Przynieś szklankę wody. I zawołaj Lucię.
Chwilę potem w pokoju zjawiła się Lucia, która podała jakiś lek Evelyn. Ta dość szybko odzyskała przytomność. Paula od razu powiedziała, że to pewnie przez to, że jej przyjaciółka nie je nic od wczoraj.
- Czy to prawda? - zapytał Hector Evelyn.
- Tak, bo ja robię to dla Lucasa. - odpowiedziała mu.
- Słuchaj słonko, w ten sposób mu nie pomożesz. Musisz coś zjeść. Mam u siebie w pokoju takie pyszne czekoladowe babeczki. Wiem, że je lubisz. Pójdziesz ze mną?

Ostatnio edytowany przez BarthezzLodz (2011-01-16 16:32:40)

Sandra udała się do kuchni cały czas rozmyślając o tym, co powiedział jej Hector. Śmiertelny wirus, który w krótkim czasie może zabić każdego w jego otoczeniu. Komu może zależeć na tym, by zniszczyć ludzkość? W kuchni spotkała Saula, szukającego czegoś w szafce.
-O,cześć Saul. -Zawołała Sandra.
-Witaj Sandro. Nie widziałaś może...kawy? -Zapytał unikając wzroku kobiety.
Sandra się zaśmiała.
-Za mało jeszcze mieszkasz w Internacie by się nauczyć gdzie co jest. Kawa jest w górnej szafce na lewo od tej.
-Dzięki. -Powiedział Saul. Zrobił sobie kawę i utykając usiadł przy stoliku.
-Coś ci się stało w nogę? -Zapytała Sandra. -Może powinieneś pójść do Lucii.
-Nie. To tylko... Potknąłem się o konar w lesie. Ale dziękuję za troskę. -To powiedziawszy dopił kawę i wyszedł z kuchni.
Nagle Sandrę coś tknęło. Szafka w której szukał kawy. W tej samej szafce Hector znalazł wczoraj tę próbówkę. Czy to przypadek?
-To nie możliwe. Saul przyszedł do szkoły jako zastępca Camillo. -Pomyślała Sandra. -Fakt faktem, jest dziwny, rzadko z kimś rozmawia, często znika ze szkoły, ale pewnie ma swoje powody. Chociaż chyba mogę się podpytać Marcosa jak sprawdza się jako nauczyciel łaciny.
Sandra wyszła na dziedziniec. Był ładny dzień i miała ochotę pójść na spacer, le po wczorajszej przygodzie i obietnicy danej bratu nie chciała się zapuszczać nad Lagunę.
Gdy tak oddychała świeżym powietrzem, usłyszała że ktoś otwiera bramę i jakaś postać idzie w stronę lasu.
-Pal licho obietnice. -Pomyślała Sandra. -Jeśli dowiem się kto to jest, może to pomoże nam odkryć kto stoi za tymi wszystkimi sprawami.

Kobieta powoli wymknęła się przez bramę. Idąc za tym kimś starała się zachować dystans i być ostrożną. Jeden zły ruch a wszystko mogło pójść na marne. Ledwo co widziała migającą za krzakami pelerynę.
-Nigdy nie widziałam w Internacie kogoś w takiej pelerynie. -Pomyślała Sandra. Ale zaraz przypomniała jej się postać, którą widziała rano przez okno.
Po chwili postać zatrzymała się przed jakimś głazem. Sandra cichutko schowała się za drzewem i obserwowała. Postać dotknęła boku skały i nagle ku zdziwieniu Sandry ukazało się wejście do jakiejś jaskini a postać w nim zniknęła. Sandra odczekała kilka minut i wyszła z ukrycia, zbliżając się do głazu. Wyglądał zupełnie normalnie. Gdyby nie to, ze skrywał jakąś tajemnicę. Kobieta zawahała się przez chwilkę, po czym dotknęła ten sam bok skały. Głaz odsunął się prawie bezszelestnie i ukazały się schody prowadzące z głąb ciemnej czeluści. Z sercem na ramieniu postawiła zejść na dół. Z każdy stopniem bała się coraz bardziej, ale nie chciała wracać. Gdy stanęła an równej powierzchni ledwo mogła dostrzec kontury. Jedynie z daleka dobiegało lekkie światełko. Powoli ruszyła w jego stronę starając się patrzeć pod nogi.
-Co tam może być? -Zastanawiała się.
Gdy doszła do szczeliny przez którą wydobywało się światło zawahała się. Mogła tam wejść i być może stracić życie, ale mogła też wrócić do Internatu i opowiedzieć o wszystkim Hectorowi. Ale wiedziała, ze każda minuta jest cenna. Powoli otworzyła drzwi. Były ciężkie i wilgotne. To co za nimi zobaczyła, zatkało jej dech w piersiach. Wyglądało jak laboratorium. Pełno w nim było malutkich zbiorniczków z czymś, co przypominało... ludzkie organy! Jednak nie miała okazji im się przyjrzeć, gdyż usłyszała dochodzący z daleka stukot butów.

Szybko wybiegła z laboratorium. Niestety, przeciwnik zdarzył ją już zobaczyć.
-Stój! -Krzyknął.
Sandra ani myślała się go słuchać i biegła ile sił do wyjścia. Obejrzała się do tyłu. Ten toś nadal ją gonił, dodatkowo z psem. Gdy już widziała schody, włączył się alarm i wejście zaczęło się zamykać. Ledwo co przecisnęła się przez otwór i pobiegła w las. Nie wiedziała, czy nadal ja gonili, nie miała odwagi by się zatrzymać i posłuchać. Nagle...
Sandra upadła potykając się o wystający konar drzewa. Krzaki podrapały jej twarz i ręce. Merde! Tylko nie teraz. -Wyszeptała.
Usłyszała szczekanie psa i strzały. Ostatkami sił podniosła się i zaczęła biec w stronę bramy Internatu.

Przebiegła przez nią i wpadła do kuchni. Jakie szczęście że nikogo w niej nie było. Gdyby ktoś ją teraz zobaczył, przeraził by się nie na żarty. Była blada, podrapana i cała roztrzęsiona. Opadła na stojące krzesło. Nagle usłyszała kroki i ktoś wszedł do kuchni. Była to Lucia, która wyszła po szklankę soku dla Evelyn, do ciasteczek Hectora.
-Sandra! -Krzyknęła. -Co ci się stało?!
Kobieta nie odpowiedziała. Lucia podeszła do niej.
-Boże, jesteś cała podrapana! Kto ci to zrobił, powiedz.
-W lesie... Ktoś tam jest... Gonił mnie... A ja się przewróciłam. -Powiedziała niewyraźnie, ciągle próbując złapać powietrze.
-Chodź ze mną do gabinetu, opatrzę cię i obmyję rany. Niektóre są naprawdę bardzo głębokie. Jeszcze może się zrobić jakieś zakażenie. Możesz wstać?
Sandra pokiwała głową i przy pomocy i Lucii wyszła z kuchni.Gdy doszły do gabinetu Lucii, Sandra bezsilnie opadła na łóżko. Lekarka opatrzyła jej rany i podała środki uspokajające.
-i jak, lepiej już się czujesz?
Sandra pokiwała głową.
-Tak, ale bolą mnie te wszystkie zadrapania.
-Mogę ci podać środki przeciwbólowe, ale to za chwilkę. Musimy poczekać aż unormuje ci się tętno. -To powiedziawszy siadła obok łóżka, gdzie leżała Sandra.

Ostatnio edytowany przez Julia25 (2011-01-16 16:56:33)

Vicki musiała obserwować Amelia, nic trudnego. Tak na razie jej się wydawało.
,,zapytam Paule czy się jakoś dziwnie zachowywała i tyle..,, pomyślała

Hector zabrał Paulę i Evelyn do swojego pokoju, a sam po chwili udał się do gabinetu Lucii, aby porozmawiać o dziewczynce. Drzwi od gabinetu były otwarte. Wszedł do środka. Jego oczom ukazał się potworny widok. Na łóżku leżała jego siostra, cała podrapana. Miała zakrwawione ubranie. Aż zaniemówił z wrażenia. Gdy tylko odzyskał głos poprosił Lucię, aby zostawiła ich samych. Nie zaprotestowała. Gdy wyszła Sandra zaczęła się tłumaczyć.
- Wiem, że jesteś na mnie zły, ale zauważyłam coś bardzo podejrzanego i musiałam śledzić pewną osobę. Niestety oni zdali sobie sprawę, że ich śledziłam, ale na szczęście udało mi się ostatecznie uciec.
- Gdzie byłaś? I kogo śledziłaś?
- Nie widziałam dokładnie, ale był to chyba jakiś mężczyzna w takiej dziwnej pelerynie. A poszłam do lasu, chciałam przespacerować się nad lagunę i porozmyślać o ostatnich wydarzeniach.
- Przecież obiecałaś mi, że nie wyjdziesz z internatu beze mnie. - powiedział z wyrzutem Hector.
- Wiem, ale nie mogłam już sobie poradzić. Poza tym nie mogłam zmarnować takiej szansy. Przeczuwam, że osoba, którą śledziłam, jest jedną z nich. Z OTTOX'u. Powiem ci coś jeszcze. Tam, w lesie, jest ukryte jakieś tajemnicze przejście. Trzeba przesunąć głaz. Tam są schody w dół. Jakby do podziemi.
- Sandra, obiecaj mi, że już nigdy więcej tam nie pójdziesz. To jest bardzo niebezpieczne. Oni mogli zrobić ci krzywdę. Za chwilę wrócę, muszę iść do mojego gabinetu.

Hector poszedł do siebie, ale Evelyn i Pauli już tam nie było. Cały dzień rozmyślał na tym, kto stoi za morderstwem Lucasa. Jedno jest pewne.  Osoba ta nie działa w pojedynkę, ma dwóch wspólników. Ktoś z nich musiał także spowodować ten bałagan w kuchni. I podrzucić probówkę ze śmiercionośną zawartością. To już nie są żarty. To jest gra. Gra w śmiertelną wyliczankę.
Bardzo prawdopodobne jest to, że za tym wszystkim stoi osoba, która bardzo często opuszcza internat. Tą osobą jest Saul. Poza tym, to właśnie on „odnalazł” Lucasa. Czy to nie wydaje się dziwne? Probówka została odnaleziona w kuchni, a wkrótce potem Saul „pojawił się” w internacie. Nie, to nie może być zbieg okoliczności.
Mój głos: Saul.

Ostatnio edytowany przez BarthezzLodz (2011-01-16 17:05:10)

Fermin chcial pogadać z Saulem, żeby sprobować wyciagnąć z niego jakieś przydatne informacje. Nie mogł go znaleść, ale zamiast tego przyłapał Else szperającą w pokoju Ivana i Marcosa " Czego ona tam szuka!"

Moj glos na Else

Julia25 napisał:

Gdy Sandra zniknęła za drzwiami, Lucia poszła do Rebeki. Musiała jej opowiedzieć o tym, czego dowiedziała się od Sandry.

Puk Puk
-To ja Lucia mogę wejść.
-Wchodź, Siadaj coś się stało?
-Tak mam ci trochę do opowiedzenia.
-No to mów o co chodzi.
-Znalazłam Sandrę w kuchni cała  podrapana! Wzięłam ją do gabinety żeby ją opatrzyć a gdy się spytałam co się jej stało, to odpowiedziała że ktoś ja gonił w Lesie.
-Nie wydaje ci się to dziwne?
-Tak wydaje i to bardzo ale to nie wszystko. "Zobaczyła jak ktoś ukradkiem wychodzi z Internatu i idzie do lasu. Wydawało jej  się, ze tą samą postać która widziała rano przez okno. Chciała zobaczyć kto to jest. Niestety, nie miała szczęścia, bo ten ktoś zobaczył ją. Tylko najpierw ta osoba weszła do jakiejś jaskini."
-Coraz dziwnie się tu robi pierw śmierć Lukasa teraz to musimy jakoś to zbadać.
-Wiem a byliście u Saula z Ferminem ?
-Nie nie mogliśmy go znaleźć może to on był tą zakapturzoną postacią co o tym myślisz ?
-Nie wiem, mam mętlik w głowie, a tak w ogóle jak się czujesz Rebeco ?
-W miarę dobrze, tylko cały czas jestem śpiąca.
-To nie będę ci przeszkadzać i już pójdę.
-Nie przeszkadzasz mi zostać, Martin poszedł gdzieś z Ferminem a ja czuje się samotna ostatnio. Tak zawsze był Lukas przyszedł chwile pogadał, wszędzie było go pełno a teraz nic już takie nie będzie.
-Wiem jak się czujesz. Więc jednak się pogodziłaś z Martinem?
-Tak, dzięki twojej i Fermina interwencji wreszcie oprzytomniał. Chociaż po tym jak mnie potraktował nie mam do niego już takiego zaufania jak wcześniej. A właśnie jak już rozmawiamy na temat facetów to jak układa ci się z Hectorem?

Mój głos: Saul [Wydaje się ostatnio strasznie dziwny, i w dodatku znalazł martwego Lukasa]

Ostatnio edytowany przez daglas89 (2011-01-16 18:13:03)

daglas89 napisał:

-Tak, dzięki twojej i Fermina interwencji wreszcie oprzytomniał. Chociaż po tym jak mnie potraktował nie mam do niego już takiego zaufania jak wcześniej. A właśnie jak już rozmawiamy na temat facetów to jak układa ci się z Hectorem?

-z Hectorem? To juz chyba przeszłość!
-przeszłość? jak to? Byliscie razem tacy szcześliwi!
-tak, ale Hector narazie nie chce sie angażować w żaden zwiazek, chce sie skupic na Sandrze i dzieciach
Rozumiem go to bardzo dobrze ze chce sie poswiacic dla dobra swojej najblizszej rodziny to znaczy ze nie mysli tylko o sobie. wiesz Kocham go i to bardzo ale nie moge myslec tylko o sobie jesli on tak naprawde nie chce ze mna byc. Moze kiedys nam sie uda. Narazie jestesmy przyjaciólmi.