- Albo może, żeby was tu nie zostawiać, tylko cały czas wam pomagać, zadzwonię do niego - mówiąc to Hector wyciągnął z kieszeni swój telefon komórkowy, wystukał numer do Martina i zaczekał aż ten odbierze.
- Cześć Hector - odezwał się głos z słuchawki.
- Witaj, mam do ciebie sprawę. Wiem, że codziennie rano biegasz po lesie. Mógłbyś załatwić jakąś ładną choinkę? Możesz wziąć do pomocy Noireta.
- Okej, nie ma sprawy. Jak duża ma być? - zapytał.
- Im większa, tym lepsza - odpowiedział Hector.
- A więc załatwione. Myślę, że po śniadaniu będzie już w internacie.
- Dobrze, dziękuję ci bardzo. Do zobaczenia.
- Do zobaczenia.

- Choinka będzie dziś po śniadaniu w internacie - zwrócił się w stronę dziewczyn - Teraz będzie trzeba zająć się jej ubraniem. Może poproszę, żeby zrobiła to Elsa z maluchami? - zapytał.
- To dobry pomysł - odrzekły Lucia, Maria i Sandra niemal chórem nie odrywając rąk od przygotowywania potraw.
- W takim razie do niej zadzwonię.

Hector po raz kolejny wyjął telefon z kieszeni, wybrał z książki telefonicznej pozycję "Elsa" i zadzwonił.
- Witaj, Elso.
- Cześć.
- Słuchaj, mam do ciebie sprawę. Mogłabyś zająć się ubraniem choinki? Myślę, że maluszki chętnie ci pomogą. Będzie stała w jadalni, trochę po śniadaniu. Martin z Jacquesem przywiozą ją.
- Okej, myślę, że nie ma sprawy. Hector, a co z Mikołajem? Wcielisz się w niego, jak zwykle?
- A mam inne wyjście? - zaśmiał się do słuchawki - Dobra, muszę kończyć, bo lepimy tutaj w kuchni pierogi z kapustą i grzybami.
- Mmm... brzmi smakowicie. Może do was jakoś wpadnę.
- Dobra, dobra. Takiej pomocy to my od ciebie nie chcemy - zażartował.
- Przecież wiesz, że tylko tak mówię. Do zobaczenia później w takim razie.
- Cześć - mówiąc to Hector się rozłączył.

- A więc wszystko załatwione. Choinka będzie gotowa jeszcze przed obiadem - powiedział Hector.

Po godzinach czatowania z tajemniczym nieznajomym Nora poczuła, że ta znajomość może mieć sens. -Może zaproponuję mu spotkanie? Zastanawiała się Nora, ale szybko zrezygnowała z tego pomysłu. Była w istocie odważna, jednak w sprawach damsko- męskich jej siła charakteru nie miała nic do rzeczy -Poczekam na rozwój sytuacji, może to on wykona pierwszy krok ku naszemu spotkaniu. Rozmyślania Nory przerwał jednak głośny krzyk dobiegający z kuchni.
-Może w końcu ktoś łaskawie mógłby się pofatygować i pomóc na w przygotowaniach do świąt? - krzyczała poirytowana Maria. -Mam pełne ręce roboty, Lucia nie wie już gdzie ma ręce włożyć, a ci.... szkoda gadać
Po salwie jaką wystosowała Maria do mieszkańców Internatu Nora postanowiła wybrać się do kuchni i sprawdzić, co też takiego przyprawiło naszą dobrą duszę Marię o taki atak furii
-Już jestem i melduję się do pomocy Mario. Nie denerwuj się tak, święta idą, nie ma co się stresować, wiem, że od odejścia Jacinty masz dużo na głowie, ale to nie powód by stawiać na nogi całą szkołę- skwitowała Nora posyłając do Marii zawadiacki uśmiech Po tych słowach do kuchni wpadli jeszcze Ivan, Marcos, Paula, Victoria oraz Saul - No, już dobrze, to co mamy robić? zapytali zgodnie chórem.
Maria, po tym jak ujawniły się jej zdolności przywódcze przekazała każdemu obecnemu zakres obowiązków i wszyscy zabrali się do roboty.
Nikt nie przypuszczał, że podczas świątecznych przygotowań ktoś będzie knuł kolejną zbrodnię...

Martin po chwilowym podziwianiu wspólnie ubranej choinki zaczął sobie w myślach analizować to wszystko co wydarzyło się dziś w lesie. To nie było zwykłe bieganie, nazwał by to wręcz slalomem. Szukanie odpowiedniej choinki między drzewami. To, że to nie było zwykłym bieganiem świadczy też fakt, że nie biegał sam, był z Noiretem. Oczywiście dużo przyjemniej by było gdyby mógł biegać z Rebecą. Przez ostatnie dni krępował się trochę do niej podejść, po ostatnim wyznaniu miłości. Nie był pewien jak ona to wszystko odbiera. Ale przecież raz się żyje, są święta to idealny czas! Kiedy tak z Noiretem w lesie wędrowali wśród drzew znaleźli wkońcu odpowienią choinką. Martin jednak za bardzo nie mógł się skupić nad wyborem bo rozpraszało go dziwne zachowanie Noireta. Noiret zachowywał się bardzo nerwowo, non stop patrzył na zegarek, co jakiś czas dziwnie uśmiechał się do Martina. Wiedział, że to zachowanie nie jest normalne i czuł, że musi coś być na rzeczy.

Ostatnio edytowany przez Diretto (2011-01-02 13:38:54)

Sandra od rana była w wyśmienitym nastroju. Przygotowania wigilijne pochłonęły ją do reszty i pozwoliły chociaż na trochę oderwać się od traumatycznych przeżyć ostatnich dni.
-Skończone. -Oznajmiła triumfalnie wyjmując z garnka ostatnie pierożki. -Czy w czymś jeszcze mogę wam pomóc?
-Hmmm. -Zastanowiła się Maria. -A umiesz przyrządzić kompot z suszu? Owoce powinny być w górnej szafce.
Sandra zaśmiała się.
-Chyba jeśli chodzi o kompot wyszłam już z wprawy, ale co szkodzi spróbować?
Kobieta skierowała się w stronę szafki i zaczęła szukać torebek z owocami. Gdy je zauważyła w kącie, wyciągnęła po nie rękę i nagle krzyknęła. Coś ukuło ją w palec.
-Co się stało? -Zapytał Hector, podbiegając do siostry.
-Sięgnęłam po owoce i chyba się czymś skaleczyłam... Ale to nic poważnego, nawet nie widać. -Dodała biorąc torebki, które upuściła.
Hectora jednak to nie przekonało. sięgnął w głąb szafki i znalazł małą strzykawkę ustawioną tak, jakby ktoś wiedział, ze ktoś będzie czegoś tutaj szukał. Rozejrzał się, czy nikt go nie obserwuje i schował ją do kieszeni. Postanowił przy najbliższej okazji pokazać ją Lucii. Spojrzał na swoją siostrę, która z uśmiechem rozmawiała z Marią i przygotowywała kompot. Nie podobało mu się to. co przecież robiła pusta strzykawka w kuchni?
Wiedział, ze lepiej dmuchać na zimne i postanowił pokazać znalezisko Lucii i opowiedzieć jej o tym, co zaszło.
-Hector, już od nas uciekasz? -Zażartowała Sandra widząc, ze jej brat wychodzi z kuchni? -Myślała, że pierwszy spróbujesz mojego kompociku. -Zrobiła smutną minkę.
-Hector, jak ci nie wstyd. Jak możesz to robić swojej siostrze. -Wtrąciła się Maria ze śmiechem.
Hector zawahał się.
-No dobrze, daj spróbować tego kompotu.
Sandra podała mu szklaneczkę napoju.
-Mmmmm... naprawdę pyszne. Założę się, że dzieciakom tez będzie smakować. A teraz muszę was naprawdę przeprosić. Muszę załatwić jeszcze coś ważnego przed wigilią.
Hector wyszedł z kuchni i pośpiesznie udał się do gabinetu Lucii.

Ostatnio edytowany przez Julia25 (2011-01-02 13:43:08)

Lucasowi udzieliła się świateczna atmosfera, bardzo cieszył się z prezentów które może dostać, i ze swojego taty, który przyniósł taką piękną choinkę do internatu. Cały czas zastanawiał się jednak jak długo taka sielanka będzie trwać i ile będzie mógł się bawić spokojnie z Paulą. Przez kilka ostatnich dni był bowiem bardzo niespokojny i poruszony tyloma morderstwami jak i zniknięciem Jacinty i Fermina. Trzeba było jednak przyznać, że Maria świetnie radziła sobie w kuchni mimo, że spadło na nią tyle obowiązków. "Chciałbym, żeby święta przebiegły spokojnie i żeby nic się nie wydarzyło...czy tak się jednak stanie...?" - zastanawiał się Lucas

Przygotowania do wigilii szły pełną parą. Każdy krzątał się jak mógł. Dzięki pomocy wspaniałych kobiet, potrawy wigilijne były już gotowe. Tylko podawać do stołu. Ale z tym trzeba było poczekać, aż zaświeci pierwsza gwiazdka.
Sandra zdjęła gustowny fartuszek i usiadł na krześle. Zrobiło jej się dziwnie słabo.
-Źle się czujesz? -Zapytała ją Maria.
-Zakręciło mi się w głowie. To nic wielkiego. Po prostu nie jestem jeszcze w pełni sił. Chyba się położę. Możesz wziąć Samuela?
-Pewnie. Ale uważam, ze powinniśmy najpierw pójść do Lucii. Lepiej żeby cię zobaczyła. Coś niewyraźnie wyglądasz.
Maria wzięła na ręce Samuela i wyszła z Sandra z kuchni. Po drodze zobaczyła ich Paula.
-Mamo, mamo! -Krzyknęła. -Pójdziesz ze mną do pokoju? Chciałam ci pokazać mój rysunek.
-Kochanie. -Sandra ją przytuliła. -Później przyjdę, dobrze? Mama się trochę źle czuje. Musze odpocząć i wieczorem cię odwiedzę. dobrze?
-Dobrze mamo, kocham cię. -Powiedziała dziewczynka i pobiegła do pokoju.
Kobiety doszły do gabinetu Lucii. Maria zapukała.
-Kto tam? -Rozległ się głos Lucii.
-To ja, Maria. Przyprowadziłam Sandrę, bo źle się poczuła.
-Wejdźcie. -Powiedziała lekarka otwierając drzwi. -Co się stało Sandro?
-Naprawdę nic, po prostu chyba zasłabłam.
-Jesteś blada, poczekaj, zmierzę ci ciśnienie.
Lucia udawała zdziwioną.
-Ciśnienie w normie, chyba jesteś po prostu przemęczona. Powinnaś się położyć. Te przygotowania cię wyczerpały.
Sandra spojrzała na Lucię.
-Obiecałam Hectorowi, ze będę na wigilii. to miał być taki przyjemny dzień...
Lucia się zamyśliła, podeszła do szafki i wyjęła jakieś tabletki.
-Weź to. -Powiedziała podając Sandrze.  -Powinnaś się po nich poczuć lepiej. Teraz zejdziemy razem na wigilię, ale później od razu idziesz odpocząć. Zalecenie lekarza. -Maria, zostaw małego, ja go wezmę. Ty idź do kuchni pomóc przy przygotowaniu stołów.
Maria podała Lucii Samuela i wyszła.
-I jak, lepiej się czujesz? -Zwróciła się kobieta do Sandry.
-Troszkę, ale możemy już zejść. nie chcę, by Hector na mnie czekał.
Obie kobiety wyszły z gabinetu i skierowały się do kuchni. Lucia cały czas zerkała na Sandrę. Postanowiła mieć ją na oku. Jeszcze nie wiedziała, jaka jest zawartość strzykawki, ale pamiętając, co się wydarzyło, wolała trzymać rękę na pulsie. Dała jej zapobiegawczo antidotum na różne wirusy. Ostrożności nigdy za wiele.

Ostatnio edytowany przez Julia25 (2011-01-02 14:43:11)

Calineczka_j napisał:

- Marcos, mam do Ciebie bardzo ważną sprawę. Jak myślisz, kto może być zabójcą, bo ja już totalnie się w tym wszystkim pogubiłam ...

- Amaia, zabójców jest trzech. Wybrać jednego jest trudno, a co dopiero wytypować całą trójkę. Ostatnio wszyscy mówią o Hectorze. Nawet Paula o nim ostatnio ma nienajlepsze zdanie.
Sądzę, że coś za tym może się kryć... W końcu dzieci nie kłamią, i wyczuwają złe osoby.
Chyba jednym z Ottoxu jest Hector. - odpowiedział Marcos.
- Hector ? Ten dobry dla dzieci człowiek ? - zapytała Amaia.
Marcos tylko spojrzał się na Amaię z wymowną miną.

Marcos schodził na dół, gdy zawołała go Paula.... (post powyżej)